1919
Historia szkoły sięga roku 1919, kiedy w Skarżysku-Kamiennej, pracownik istniejącego tu dużego węzła kolejowego, inż. Tadeusz Krzyżanowski założył Średnią Techniczną Szkołę Kolejową.
1921
Decyzją władz kolejowych i oświatowych szkoła została przeniesiona do Radomia, gdzie zaczęła szybko się rozwijać. Znaczącą przyczyną jej rozwoju była budująca się Państwowa Fabryka Broni w Radomiu, która swój rozwój wiązała z kształceniem tu średniej kadry technicznej dla potrzeb fabryki.
1922
ul. Słowackiego 8, lata 1922–1932
1930
w wyniku planowych działań i usilnych starań dyrektora szkoły mgr inż. Leona Mroczkowskiego, szkoła otrzymała nowy, funkcjonalny budynek warsztatowy, a w dwa lata później nowoczesny budynek dydaktyczny przy ul. Kościuszki 7. Obiekty te wybudowane zostały na terenie odstąpionym szkole przez Fabrykę Broni.
1938
Wysoki poziom organizacji i kształcenia stawiał radomską szkołę techniczną z wydziałami: mechanicznym, budowlanym i drogowym, o nazwie od 1938 r. „Państwowe Szkoły Przemysłowe w Radomiu”, w szeregu najlepszych szkół technicznych w kraju.Wysokim wynikom dydaktycznym dorównywały wyniki wychowawcze, osiągane wzorcową pracą nauczycieli i uczniów w kołach zajęć pozalekcyjnych (czterogłosowy chór męski, orkiestra dęta i mandolinistów, zespoły: teatralny, krajoznawczy, żywego słowa, szkolny klub sportowy i wydawnictwo „Ku szczytom”). Szkoła Techniczna stała się animatorem szkolnej kultury artystycznej oraz animatorem wychowywania przez ku1turę.
1939
Wojna i okupacja sprowadziły działalność szkoły do budynku warsztatowego (w budynku dydaktycznym urządzony był szpital dla wojska) i do bardzo ograniczonego programu wyłącznie dydaktycznego, pod którego płaszczem nie zaniedbywano spraw wychowawczych i patriotycznych. Ponieważ częściowo chroniła przed wywózką na przymusowe roboty do Niemiec, stała się miejscem schronienia dla wielu ludzi podziemia. Jednym z nich był uczeń Jan Sońta ps. „Ośka”, legendarny przywódca Batalionów Chłopskich Ziemi Radomskiej. Szkoła poniosła w tym okresie największe ofiary – życie 77 nauczycieli i absolwentów oraz 17 uczniów. Dyrektorem, któremu przyszło kierować szkołą w tak specyficznie trudnych warunkach niewoli był wybitny pedagog, naukowiec, technolog i działacz oświatowy inż. Bolesław Egiejman.
1945
Wojna i okupacja sprowadziły działalność szkoły do budynku warsztatowego (w budynku dydaktycznym urządzony był szpital dla wojska) i do bardzo ograniczonego programu wyłącznie dydaktycznego, pod którego płaszczem nie zaniedbywano spraw wychowawczych i patriotycznych. Ponieważ częściowo chroniła przed wywózką na przymusowe roboty do Niemiec, stała się miejscem schronienia dla wielu ludzi podziemia. Jednym z nich był uczeń Jan Sońta ps. „Ośka”, legendarny przywódca Batalionów Chłopskich Ziemi Radomskiej. Szkoła poniosła w tym okresie największe ofiary – życie 77 nauczycieli i absolwentów oraz 17 uczniów. Dyrektorem, któremu przyszło kierować szkołą w tak specyficznie trudnych warunkach niewoli był wybitny pedagog, naukowiec, technolog i działacz oświatowy inż. Bolesław Egiejman.
1950
1W 1950 r. liczba uczniów osiągnęła cyfrę 1700. Po raz pierwszy zostały przyjęte do szkoły męskiej trzy dziewczęta. Budynek stał się kolebką i przez 10 lat siedzibą pierwszej radomskiej wyższej uczelni technicznej (dziś Politechnika Radomska).
1951
31 grudnia 1951 r. na skutek reorganizacji szkolnictwa zawodowego w Polsce nastąpił podział Państwowych Szkół Przemysłowych na trzy samodzielne szkoły: Technikum Mechaniczne, Drogowe i Budowlane z przydziałem dla niego tymczasowej siedziby w budynku „Bursy Leśników” przy ul. 1-go Maja 68A.
1968
Od 15 grudnia 1968 r. szkoła o nazwie Zespół Szkół Budowlanych mieściła się w nowym, nowocześnie zaprojektowanym, wyposażonym i urządzonym budynku dydaktycznym przy ul. Kościuszki 7.
1970
Okazałą wizytówką szkoły był działający w latach 1970–1996 Harcerski Zespół Artystyczny „Kamerton” pod dyr. Aleksandra Sawickiego absolwenta, a później nauczyciela szkoły, podtrzymujący chlubne tradycje kulturalne szkoły.
1990
Chlubą i dumą szkoły są wybitni i znani jej absolwenci: architekci, konstruktorzy, nauczyciele akademiccy, działacze polityczni i społeczni, publicyści, muzycy, tancerze i śpiewacy. Z inspiracji tych tradycji założone i zorganizowane zostało w szkole w 1990 r. Liceum Sztuk Plastycznych, dziś samodzielna, znana i ceniona szkoła artystyczna. Szkoła posiada swój znak, hymn i sztandar.
DZIŚ
Szkoła ciągle się rowija, staramy się sporstać wymogom współczesności. Warto podkreślić pojawienie się Szkoły Mistrzostwa Sportowego (sekcja zapasy), która istnieje od 01.09.1998r. Dyrektorem ZSB był wówczas Janusz Dzierżanowski. O powstanie SMS zabiegał trener Marian Osiński, który został wicedyrektorem ZSB odpowiedzialnym za szkolenie sportowe. Szczególny rozkwit SMS-u nastąpił od roku szkolnego 2002/2003, kiedy dyrektorem ZSB została pani Jolanta Skoczylas.
